متن آهنگ هومان بد عادت

شدم واست غریبه چشات هیچی نمیگه
دیگه باهام سرد سردی
دوست داشتنت زوریه از روی اجبار موندی
از توی چشمات خوندم تو به هم میخندی
بد عادتم کردی تو به هم زدی دنیامو
زود جا زدی لج کردی همش مثل خواب بوده
اون خونه ی رویایی که ساختمو آخه کج کردیش
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه تلخ شد باهات روزای من
ولی فدای یه تار موت که هر شبم غم باشه نذار دلم تنها شه
شاید جایی دلت گیره که نمیایی انقد سرت شلوغه منو نمیخوای
چی میشه عشق من یه بار تو راه بیای یه بار کوتاه بیای
انگار نه انگار که با هم یه روز زندگی کردیم و یه کوچه بود
حالا چی شد ازت واسم چی موند بد شدی خیلی زود
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه تلخ شد باهات روزای من