متن آهنگ پرداد فرصت آخر

بودم غرقِ دریای غربت

اَ دست میدادم چیزی به اسم فرصت

شاد میشدم ولی خیلی به ندرت

تحلیل میرفت درونم هر روز قدرت

من موندم و فرصتِ آخر

من و رخصت اَ خدا با یه باور

که بهم میگه نا امید نشو

تا دیقه ی ۹۰ هم شده حقتو میده ، داور

ما همه رو فهمیدیم و هیشکی ما رو نفهمید

اَ دیوونه ای بهتون نصیحت با عاقلا نرقصید

یا اگه رقصیدید نترسید از قضاوت

هیچ چیزی نی با ارزش تر از خیالِ راحت

گُل بودن توو جمع خارا که چیزی نی

سارا بودن واسه دارا که چیزی نی

تو اگه اَ خودت بگذری پشتِ پرده رو میبینی

سیبایِ باغایِ بالا که چیزی نی

گُل بودن توو جمع خارا که چیزی نی

سارا بودن واسه دارا که چیزی نی

تو اگه اَ خودت بگذری پشتِ پرده رو میبینی

سیبایِ باغایِ بالا که چیزی نی