برای مشاهده متن کامل، دکمه بالا را لمس کنید.
شب بود، باران می بارید و زندگی من آرام بود
یکی بود، هیچکس نبود، من بودم، هرگز نبود
همیشه اذیتم می کرد
دیر یا زود با من دعوا می کرد و عصبانی می شد
داشتم باهاش حرف میزدم حواسش پرت شده بود
یه جورایی فکر کرد از طرف منه
من نمی خواهم زندگی ما اینقدر متزلزل و بی رحمانه باشد
من امشب کیفم را میبندم
دارم میرم یه جای دور که هیچکس منو نمیشناسه
این درد شکستگی را فراموش خواهم کرد
تو عادت کردی منو خسته کنی
داری با من سر چیزهای نامرتبط بحث میکنی
بعد میخوای دوباره روی من حساب کنی
لطفا دیگر در آینه نگاه نکنید
من نمی خواهم زندگی ما اینقدر متزلزل و بی رحمانه باشد
من امشب کیفم را میبندم
دارم میرم یه جای دور که هیچکس منو نمیشناسه
این درد شکستگی را فراموش خواهم کرد